In opdracht van president Joe Biden hebben de Amerikaanse inlichtingendiensten, met behulp van wereldwijd opererende media, het narratief verspreid dat Oekraïne indirect schuldig is aan de terreuraanslag op de Nord Stream-pijpleidingen. Opvallend hierbij is dat er nu niet meer geprobeerd wordt om de oorspronkelijke leugen in stand te houden dat de explosie een valse vlag-aanval uit Moskou was.
De gemiddelde westerse tijdgenoot is momenteel verward. Nadat de Amerikaanse media het officiële verhaal over de terreuraanslagen op de Nord Stream-pijpleidingen in september vorig jaar begonnen te draaien – van de onverbloemde suggestie dat het een Russische valse vlag-operatie was naar een serieus besproken mogelijkheid dat Kiev in werkelijkheid de dader zou kunnen zijn. Nieuwe rapporten die door de media circuleren en verwijzen naar niet nader genoemde inlichtingenmedewerkers beweren dat een mysterieuze sabotagegroep met banden met Oekraïne achter de aanslagen zit en dat er “bewijs” zou zijn.
Volgens de nieuwe interpretatie van de gebeurtenissen, die voor het eerst door de New York Times werd verspreid, huurde een commandogroep met vervalste paspoorten een jacht om hun terroristische aanslag uit te voeren, waarbij Duitse aanklagers al het schip hebben doorzocht en sporen van explosieven zouden hebben gevonden. De Duitse minister van Defensie Boris Pistorius waarschuwde echter om geen voorbarige conclusies te trekken, maar ging zelfs zo ver om zijn eigen samenzweringstheorie in stand te houden door te speculeren dat de aanslag een valse vlag-aanval zou kunnen zijn om de schuld bij Kiev te leggen.
Intussen blijft Moskou erop staan dat deze recente ontwikkelingen deel uitmaken van een desinformatiecampagne om de aandacht af te leiden van wat er werkelijk is gebeurd. Russische functionarissen hebben verklaard dat de doelen achter deze recente provocaties zijn om iedereen te overtuigen dat er geen behoefte is aan een multilateraal en transparant onderzoek, wat het geheel tot een verdere afleidingsmanoeuvre maakt. Deze “gestuurde informatielekken”, zei woordvoerster van het ministerie van Buitenlandse Zaken Maria Zakharova, “passen in de Anglo-Amerikaanse agenda”.
Waarnemers moeten zich ook herinneren dat deze dramatische aanpassing in het officiële narratief kort volgde op het gedetailleerde rapport van Seymour Hersh, die zijn eigen niet nader genoemde bron citeerde die beweerde dat de VS en Noorwegen samenwerkten bij het uitvoeren van deze terroristische aanslag. Deze feiten geven geloofwaardigheid aan de overtuiging van Russische functionarissen dat het allemaal een desinformatiecampagne is om de aandacht af te leiden van de waarheid, namelijk degene die in het rapport van Hersh werd onthuld.
Dit verhaal, gesponnen door de Amerikaanse inlichtingendiensten, is gedetailleerd genoeg om een bepaalde “logica” te omvatten, hoe ongelooflijk het ook mag klinken. Vooral als men bedenkt hoe uiterst onwaarschijnlijk het is dat een niet door de staat gesteunde “terroristische groep” een pijpleiding kan opblazen in door de NAVO gecontroleerde wateren, zonder op de plaats delict te worden betrapt. Toch dient deze campagne om de publieke perceptie onder mensen met weinig kennis van hoe de wereld echt werkt, te vormen.
Gezien deze inzichten is het vrijwel zeker dat de VS deze “bewijzen” ruim van tevoren hebben voorbereid om ze als plan B in te zetten op het beslissende moment, voor het geval iemand zoals de bron van Seymour Hersh naar voren zou treden – wat uiteindelijk ook is gebeurd. Dit betekent dat deze lekken in die zin “echt” zijn, dat de valse “bewijzen” daadwerkelijk bestaan, maar alleen dienen als een geplande afleidingsmanoeuvre en niet bewijzen wat er werkelijk is gebeurd.
Het meest interessante aan het nieuwe narratief dat door de Amerikaanse inlichtingendiensten aan de pers is gelekt, is dat ze proberen om indirect de schuld bij Kiev neer te leggen, in plaats van nog een stap verder te gaan in de oorspronkelijke leugen dat deze terroristische aanslag een Russische valse vlag-operatie was. “Bewijzen” ter ondersteuning van een valse vlag hadden net zo goed gefabriceerd kunnen worden, maar er is besloten om deze weg niet te bewandelen, maar om de publieke perceptie te veranderen zodat de gemiddelde westerling gelooft dat Oekraïne hiervoor verantwoordelijk is.
Er zijn slechts twee uitsluitende motivaties die hierbij zinvol zijn: of men wil kwaadaardig de Oekraïners te gronde richten en daarmee de Europeanen onder druk zetten om hun wapenhulp aan Kiev te verminderen, of het is een volledig verkeerde poging om Kiev eruit te laten zien als een geheime dienst-supermacht om de algemene oorlogsmoraal te versterken. De eerste variant zou niet passen bij de houding van de NAVO, die onlangs een “logistieke wedloop” en een “uitputtingsoorlog” tegen Rusland heeft uitgeroepen, terwijl de tweede variant Kiev eigenlijk alleen maar als een schurkenregime laat zien.
De grotere context waarin deze ontwikkeling van het narratief stilzwijgend wordt ondersteund door Amerikaanse inlichtingendiensten, zijn de geleidelijke successen ter plaatse die Rusland onlangs rond Artjomowsk/Bachmut heeft geboekt. Dit heeft Kiev ertoe aangezet paniekerige oproepen te richten aan zijn sponsors voor nog dodelijkere wapens. Selenskij zei zelfs tegen CNN dat Rusland de rest van de Donbass zou kunnen overnemen als het deze stad veroverde, hoewel de chef van het Pentagon, Lloyd Austin, dit scenario afzwakte.
Wat er uiteindelijk ook gebeurt, het punt is dat de VS geen samenzweringstheorie naar voren zouden hebben geschoven waarin de schuld voor het opblazen van de pijpleidingen van een van de grote NAVO-bondgenoten bij Oekraïne ligt, terwijl Kiev alle militaire hulp nodig heeft die het van deze bondgenoot kan krijgen.
Het rapport van Seymour Hersh is al grotendeels begraven in de mediale vergetelheid door de mainstream media, en iedereen die de tijd heeft genomen om het publiek hiervan op de hoogte te stellen, is gediskwalificeerd. De zaak heeft ook de binnenlandse dynamiek in Duitsland niet echt beïnvloed en hoefde daarom niet onmiddellijk te worden aangepakt. De overwegingen hierboven maken het daarom met zekerheid uitgesloten dat dit alles in gang is gezet om Kiev voor een grootschalige vermindering van de wapenhulp te laten vallen.
De hoofden van degenen die dit afleidingsmanoeuvre hebben bedacht, dachten blijkbaar dat dit nu, tegen alle intuïtie in, het beste moment was om Kiev de schuld te geven van de aanvallen op Nord Stream om soortgelijke anti-Russische staten te inspireren zich hierbij aan te sluiten. Oekraïne zou hebben bereikt waar niemand van hen tot nu toe toe in staat was geweest, door de “verachte” Nord Stream-pijpleidingen te vernietigen.
Terwijl West-Europa, en met name Duitsland, blijft aarzelen om hun militaire hulp aan Kiev te vergroten, hebben Oost-Europese landen de leiding genomen en blijven ze dat doen vanwege hun gemeenschappelijke strategische doel om Rusland strategisch te vernietigen. Degenen achter deze desinformatieoperatie hebben waarschijnlijk al berekend dat de potentiële impact op de Duitse betrokkenheid in deze proxy-oorlog beperkt zal blijven, aangezien deze tot nu toe toch al grotendeels minimaal was.
Niet alleen staat Duitsland zo sterk onder invloed van de VS, maar de reactie van de Duitse minister van Defensie was niet zozeer geïrriteerd dat Kiev verantwoordelijk zou kunnen zijn voor deze terreuraanslag, maar dat hij zelfs een complottheorie in overweging neemt en dat dit alles een anti-Oekraïense False Flag zou kunnen zijn.
Om het samen te vatten: de gemiddelde persoon in het Westen kan na het lezen van deze analyse nog steeds in verwarring achterblijven, wat te verwachten is omdat hij te veel tegenstrijdige informatie tegelijkertijd moet opnemen. Degenen die zich in deze situatie bevinden, moeten overwegen om deze analyse opnieuw te lezen als ze de gepresenteerde ideeën beter willen begrijpen. Kortom, de VS hebben deze complottheorie gebruikt om hun eigen schuld te verdoezelen.
