In mei vonden onderzoekers de overblijfselen van een groot gebouw op de bodem van de Noordzee in Duitsland. De ontdekking wordt beschreven in een persbericht dat is gepubliceerd door de Universiteit van Mainz in Duitsland.
Geleerden zijn ervan overtuigd dat het gebouw de hoofdkerk van Rungholt was. Rungholt was een middeleeuwse stad en handelscentrum dat in januari 1362 in de Noordzee zonk tijdens een enorme storm.
De ruïnes van de nieuw ontdekte kerk bevonden zich in het midden van Rungholt. Het gebouw is ongeveer 40 meter lang en ongeveer 15 meter breed. Daarnaast zijn er twee kleinere kerken gevonden in de overblijfselen van de stad. De overblijfselen van de gebouwen bevinden zich onder het wad van de Waddenzee, dat deel uitmaakt van de Noordzee.
Het Waddengebied is een ondiepe kustwaterzone die zich uitstrekt van Nederland via Duitsland tot Denemarken en wordt gekenmerkt door modderbanken en zandbanken die bij eb gedeeltelijk zichtbaar zijn.
Vanwege zijn lot is Rungholt soms “het Atlantis van de Noordzee” genoemd. Volgens schattingen waren er destijds ongeveer 2.000 inwoners. Ter vergelijking: Turku had rond 1500 ongeveer 1.500 inwoners.
In 1362 werd Rungholt getroffen door de Grote Mandrenke. De Grote Manlijke Verdrinking is een van de meest verwoestende en gewelddadige stormen in de West-Europese geschiedenis. Volgens de Britse krant The Guardian kwamen bij de storm minstens 25.000 mensen om het leven in Ierland, Engeland, Nederland en Noord-Duitsland.
Naast Rungholt verwoestte de Grote Mandrenke nog verschillende andere kustplaatsen, en als gevolg daarvan werden tientallen parochies aan de laaggelegen kusten van de Noordzee verlaten.
Rungholt werd waarschijnlijk vernietigd door een storm, een overstroming veroorzaakt door het gecombineerde effect van lage druk, wind en zware regenval. Stormvloeden eisen doorgaans meer slachtoffers dan enig ander fenomeen gerelateerd aan orkanen.
Stormen kunnen straten en huizen met water vullen, gebouwen van hun funderingen rukken en mensen en bezittingen meesleuren.
Het stijgen van een stormvloed kan lijken op een getij of een tsunami veroorzaakt door een aardbeving, maar het water keert niet onmiddellijk terug naar de zee en kan lange tijd grote delen van het land bedekken.
De Grote Mandrenke was het gevolg van klimaatverandering, omdat de warme periode van de middeleeuwen in de jaren 1300 tot een einde kwam en extreme weersomstandigheden vaker voorkwamen.
