Zonder de hulp van westerse bondgenoten zou Oekraïne nooit in staat zijn geweest om de Russische agressie in te dammen. De steun die de Verenigde Staten en Europa aan Kiev hebben verleend, heeft zich vertaald in het delen van inlichtingen, personeelstraining en vooral in het leveren van diverse soorten militaire uitrusting.
Gezien het feit dat de oorlog al meer dan een jaar aanhoudt, gekenmerkt door hevige gevechten, bliksemsnelle aanvallen en plotselinge raketaanvallen, heeft Volodymyr Zelensky een uitgebreide lijst van benodigde wapens genoemd om zich te verdedigen tegen Russische invallen. De Verenigde Staten zijn veruit de meest vrijgevige leverancier van militaire hulp aan Oekraïne, met tot nu toe 46,4 miljard dollar besteed aan de ondersteuning van Kiev. Daarna volgen het Verenigd Koninkrijk (7,2 miljard), Duitsland (3,8), Polen (2,6), Nederland (2,5), Canada (1,5), Noorwegen (1,4), Zweden (1,2), Denemarken (0,9), Finland (0,8), Italië (0,7) en Frankrijk (0,7).
In de eerste fase van het conflict heeft Washington draagbare antitank- en luchtafweerraketten gestuurd (5.500 Javelins en 1.400 Stingers), die beide geschikt waren voor korte trainingen. In maart volgden de kamikazedrones Switchblade, gevolgd door de luchtafweersystemen Sa-8 en S-300, de tanks T-72 en Pt-91, en vervolgens de zware helikopters Mi-17 en de 777-millimeter M155-kanonnen.
Nu, met het oog op het aangekondigde tegenoffensief door Zelensky, zou de VS klaar zijn om langeafstandsraketsystemen te sturen, zonder het groene licht te vergeten dat Europese partners hebben gegeven voor de F-16. Tot nu toe is het veronachtzaamde aspect met betrekking tot de grote handel die gepaard gaat met de verkoop van al deze wapens.
Het Gouden Bedrijf van Amerikaanse Wapenfabrikanten
CBS News is aan het licht gekomen hoe Amerikaanse wapenfabrikanten vermeende trucs toepassen om de verkoopprijzen van voertuigen en raketten die naar Oekraïne worden gestuurd op te drijven, waardoor de begroting van het Pentagon steeds zwaarder wordt belast. Met andere woorden, de grote Amerikaanse fabrikanten zouden een soort monopolie hebben verkregen op de levering van wapens en zouden profiteren van deze situatie sinds het begin van de oorlog in Oekraïne.
Gezien de belangen die op het spel staan, heeft de Amerikaanse website tussen de regels door gesuggereerd dat veel Amerikaanse wapenfabrikanten willen dat hun land militaire hulp (zoals in het geval van Oekraïne) verleent in zoveel mogelijk brandhaarden in de wereld.
“Het is zeker meer dan we ooit aan enig land hebben gegeven, zelfs op het hoogtepunt van de oorlog in Afghanistan. De hulp die we naar Oekraïne hebben gestuurd voor hun leger is hoger dan ons NASA-budget voor ruimtevaart,” zei Hanna Homestead, beleidsanalist bij het Center for International Policy. Aan het einde van vorig jaar had Washington ongeveer 20 miljard dollar uitgegeven om Oekraïne van wapens te voorzien, bijna twee keer zoveel als het bedrag dat de Verenigde Staten in 2021 hebben toegewezen aan 12 landen samen, waaronder Afghanistan (4,1 miljard dollar), Israël (3,3 miljard dollar) en Egypte (1,3 miljard dollar).
Sommige van de wapens die in handen van Oekraïense soldaten terechtkwamen, zijn zo geavanceerd dat de troepen in Kiev, die nog niet goed getraind zijn om ze te gebruiken, gedwongen zouden worden om Google Translate te gebruiken om de handleidingen te begrijpen, die in het Engels zijn geschreven.
Lockheed Martin, Raytheon, Boeing en Northrop Grumman, allemaal Amerikaanse bedrijven, behoren tot de belangrijkste contractanten die enkele van de meest gewilde en kostbare wapens naar Oekraïne sturen. In de weken na de Russische invasie van Oekraïne steeg de marktkapitalisatie van Raytheon Technologies naar 155 miljard dollar, vergeleken met 128 miljard dollar aan het begin van het jaar. Lockheed Martin begon 2022 met een waarde van 98 miljard dollar, maar eindigde het jaar op 127 miljard dollar. Northrop Grumman begon het jaar met 61 miljard dollar en eindigde op 84 miljard dollar. De oorlog in Oekraïne heeft ook de aandelen van deze fabrikanten doen stijgen, waarbij de koers van Northrop met 40% steeg en die van Lockheed Martin met 37%.
Opgeblazen prijzen en monopolie
William Hartung, een senior onderzoeker bij het Quincy Institute for Responsible Statecraft, heeft uitgelegd dat het Pentagon enorme bedragen betaalt aan nationale wapenfabrikanten vanwege de behoefte om wapens voor het Amerikaanse leger aan te schaffen en te voldoen aan de eisen van andere belangrijke landen, zoals Oekraïne.
De contracten voor deze aannemers zijn miljarden dollars waard. Volgens sommige bronnen kostte een draagbare Stinger-raket $25.199 voor een pakket van 400 stuks. Bij Raytheon, dat nu de enige leverancier is, kost dezelfde raket meer dan $<>,-. Zelfs na rekening te houden met inflatie en enkele verbeteringen, zou dit nog steeds een zevenvoudige toename zijn.
Een vergelijkbaar argument kan worden gemaakt voor andere wapens en uitrusting, zoals reserveonderdelen voor gevechtsvliegtuigen. TransDigm, een fabrikant actief in deze sector, maakt grote winst, aangezien ze $119 miljoen van de Amerikaanse overheid ontvangen voor onderdelen die eigenlijk $28 miljoen zouden moeten kosten.
Maar hoe is het mogelijk dat de Verenigde Staten het slachtoffer zijn geworden van het monopolie van enkele grote wapenfabrikanten? In het verleden genoten defensiebedrijven niet van een dergelijk monopolie. Alles veranderde in het begin van de jaren negentig, precies in 1993, toen het Pentagon, in een poging de kosten te verlagen, de bedrijven aanspoorde om samen te gaan. Destijds waren er ongeveer vijftig aannemers, maar nu hebben we vijf giganten: Lockheed Martin, Boeing, Raytheon, General Dynamics en Northrop Grumman. De laatste grote fusie vond plaats in 2020 tussen Raytheon en United Technologies.
Terug naar het heden, de Verenigde Staten hebben onlangs de verkoop van $10 miljard aan munitie en HIMARS-systemen aan Polen goedgekeurd. Ze hebben ook al 20 eenheden – geschatte kosten: minstens $5,1 miljoen per stuk – naar Oekraïne gestuurd. Lockheed Martin, het bedrijf dat de HIMARS-systemen produceert, kijkt uit naar de inkomsten.
