De Europese rechtbank dwingt toegang tot de dossiers van de belangrijkste wetgever van Europa.

Alle documenten met betrekking tot toekomstige EU-wetten moeten toegankelijk zijn voor burgers en journalisten tijdens onderhandelingen. Dit omvat de individuele mening van regeringen over het ontwerp van de wet. Het algemeen hof van het Europees Hof van Justitie heeft op woensdag een beslissing genomen waarin het vorige geheimhoudingsbeleid van de machtigste wetgever van Europa duidelijk werd afgewezen.

De rechters hebben gezegd dat burgers het recht hebben om het besluitvormingsproces van de instanties die betrokken zijn bij de wetgevingsprocedures te volgen en toegang te hebben tot alle relevante informatie. Dit werd vastgesteld in een rechtszaak aangespannen door Emilio De Capitani, een advocaat en voormalig hoofd van de juridische afdeling van het Europees Parlement, die strijdt voor meer transparantie in de EU-instellingen. De Capitani merkte op dat de Raad van de Europese Unie vaak technische werkdocumenten geheim houdt en deze niet eens registreert in het officiële documentenregister. Functionarissen van de Raadsecretariaat geven alleen het documentnummer als er een verzoek om toegang wordt ingediend, maar weigeren meestal toegang tot de werkelijke documenten. Deze documenten onthullen vaak welke regering welke positie inneemt ten aanzien van een aanstaande wet, informatie die verantwoordelijke functionarissen en ministers graag vertrouwelijk houden om zichzelf te kunnen verantwoorden.

Investigate Europe heeft meerdere keren aangetoond hoe lobbyen de individuele regeringen beïnvloedt door belangrijke interne documenten openbaar te maken. Een voorbeeld hiervan is dat in 2019 de socialistische regering in Portugal haar oppositie tegen een wet voor belastingtransparantie voor bedrijven moest opgeven nadat IE hun oppositie openbaar had gemaakt. Hierdoor was er genoeg steun in de Raad om de wet na een vertraging van zes jaar van kracht te laten worden.

De Capitani had eerder toegang tot de WK-documenten gevraagd voor de onderhandelingen over deze wet, maar hij werd geweigerd. Ambtenaren hebben de transparantieregeling aangehaald om deze beslissing te rechtvaardigen, die het mogelijk maakt om documenten geheim te houden als hun publicatie “ernstig afbreuk zou doen aan het besluitvormingsproces van de instelling”. De Capitani accepteerde dit niet en diende een klacht in bij Luxemburg. Hij werd in de zaak bijgestaan door de regeringen van België, Nederland, Zweden en Finland, landen die traditioneel een hoog niveau van transparantie in de overheid hebben.

Drie jaar later hebben de rechters bijna alle punten in het voordeel van De Capitani beslist. In een uitspraak die leest als een les in democratie voor de verantwoordelijken, staat dat “in een systeem dat gebaseerd is op het principe van democratische legitimiteit, de medewetgevers [van de EU] verantwoording moeten afleggen aan het publiek over hun acties.” Daarom verwerpen de rechters de overkoepelende rechtvaardiging van de dreiging van ondermijning van de onderhandelingen net zo sterk. In plaats daarvan moest de Raad “het bijzondere belang dat beschermd moest worden door het niet openbaar maken van het betreffende document afwegen tegen het algemeen belang van het beschikbaar stellen van het document, dat voortvloeit uit een grotere openheid.”

Ten slotte “maakt dit het voor burgers mogelijk om nauwer betrokken te zijn bij het besluitvormingsproces en zorgt het voor een grotere legitimiteit van de administratie.” De betwiste beslissing “moet daarom worden vernietigd”, besloten de rechters.

Of het daadwerkelijk veranderen van de praktijk van geheimhouding in de Raad, echter, is geenszins een uitgemaakte zaak. In twee eerdere uitspraken had het Hof zeer vergelijkbare eisen gesteld, maar de meerderheid van de lidstaten weigerden de uitspraken op te volgen. Toen IE de Raad hiernaar vroeg, gaf de Raad ook geen indicatie van bereidheid om zijn geheimhoudingspraktijken te veranderen. Een woordvoerder legde uit dat de Raad “aandachtig nota had genomen van het vonnis in de zaak-De Capitani” en de “implicaties voor het toekomstige werk van de Raad zorgvuldig zou overwegen”.

Transparantieactivist De Capitani uitte teleurstelling dat de Raad niet door de rechters verplicht werd om automatisch “proactief” alle documenten met betrekking tot de onderhandelingen in zijn 150 commissies te publiceren. Zonder deze verplichting is “het vonnis tegenstrijdig”, vertelde De Capitani aan IE. Aan de ene kant vereist de rechtbank openheid. Tegelijkertijd lieten de rechters het daarbij, en verwezen burgers en journalisten naar het gebruikelijke proces van het opvragen van toegang tot documenten. Men moet echter meestal “tot twee maanden wachten op het resultaat, terwijl de hoorzittingen vaak al zijn afgerond en de beslissing genomen. Dit is veel te laat voor verslaggeving en publiek debat, zoals past bij een democratie,” zei De Capitani.

Deze beoordeling wordt gedeeld door de EU-experts van Transparency International (TI). De documenten over de wetgevingsonderhandelingen moeten gemakkelijk en snel toegankelijk zijn, legt Shari Hinds, beleidsmedewerker voor EU-politieke integriteit bij TI, uit. Haar organisatie eist al jaren dat de Raad aan deze democratische standaard voldoet.

De Capitani is vastbesloten om de kwestie niet te laten rusten. Om de uitspraak praktisch nut te geven, kondigde hij aan dat hij vanaf nu “elke week een verzoek zal indienen voor toegang tot alle documenten van de lopende onderhandelingen” en op basis daarvan “een openbare database zal opbouwen over wetgeving in de EU”.

IE test momenteel ook de kwestie en heeft een overeenkomstig verzoek ingediend voor toegang tot dossiers over lopende onderhandelingen. Het onderwerp is de geplande EU-wetgeving ter bescherming van de vrijheid van de media.