Door prof. dr. medisch Andreas Sonnichsen.
De fabel die door de WHO naar voren is gebracht, heeft al te maken gehad met kritische journalistieke beschouwingen op Achgut.com. Nu presenteren we een wetenschappelijke beoordeling van de modelleertechniek die onverdedigbare propagandistische getallen voortbrengt.
Het fantastische nieuws verspreidde zich als een lopend vuurtje in de media: van december 2020 tot maart 2023 hebben COVID-vaccinaties binnen de Europese regio van de WHO ruim een miljoen mensenlevens gespaard. In de beknopte samenvatting die de auteurs van het “onderzoek” leveren, wordt zelfs een specifiek aantal van “ten minste 1.004.927” genoemd. Van de geredde mensen zou 95 procent ouder zijn dan 60 jaar. De boostervaccinatie zou voor 64 procent verantwoordelijk zijn voor hun redding, terwijl 57 procent het leven te danken heeft aan de bescherming tijdens de omicrongolf.
De informatie over de wetenschappelijke methodologie waarmee de auteurs tot deze cijfers zijn gekomen, is schaars. Op de een of andere manier is dit berekend op basis van het aantal geregistreerde COVID-sterfgevallen, de vaccinatiegraad en de vaccinatie-effectiviteit. Hoe deze berekening precies is uitgevoerd en welke basisaannames bijvoorbeeld zijn gebruikt voor de vaccinatie-effectiviteit, wordt niet duidelijk uit het rapport.
Het is echter de moeite waard om een nauwkeurigere blik op de auteurslijst te werpen, aangezien de namen niet onbekend zijn. Meslè, Brown, Mook, Smallwood en Pebody, allemaal medewerkers van de WHO, publiceerden al in november 2021 in het door het ECDC (European Centre for Disease Prevention and Control) uitgegeven tijdschrift “Eurosurveillance” een zeer vergelijkbaar werk, waarin werd verkondigd dat tussen december 2020 en november 2021 500.000 levens werden gered door de COVID-vaccinatie. Men mag dus aannemen dat beide artikelen grotendeels vergelijkbare methoden hanteren.
Als men echter deze methodologie van dichterbij bekijkt, wordt al snel duidelijk dat het niet gaat om een reële vergelijking tussen het aantal sterfgevallen van gevaccineerden en niet-gevaccineerden, maar om een modelberekening gebaseerd op volstrekt bizarre basisaannames.
De meest ernstige fout
De eerste verkeerde aanname bij het berekenen van geredde levens is het gebruik van het “officiële” aantal COVID-sterfgevallen uit de verschillende landen. Het is al bekend sinds de eerste analyses uit Italië in het voorjaar van 2020 dat COVID-sterfgevallen werden geteld als alle overledenen met een positieve PCR-test binnen 30 dagen voorafgaand aan het overlijden. In sommige landen was zelfs een klinische verdenking voldoende om door te gaan als een “COVID-dode”. Voorbeeldige gezondheidsautoriteiten zoals die van de stad Halle an der Saale maakten in hun COVID-statistieken onderscheid tussen mensen die stierven “aan” en “met” COVID. In haar officiële statistieken stelt de stad Halle dan ook expliciet dat tijdens de eerste vier coronagolven van het voorjaar 2020 tot eind december 2021 slechts 44 procent van degenen die positief testten op de coronatest ook daadwerkelijk overleden “aan” corona, de rest van andere reeds aanwezige ziekten. Sinds het begin van de Omicron-golf is dat nog maar 35 procent.
De tweede en ernstigste misvatting voor de modelberekening is dat de auteurs uitgaan van een vaccinatie-effectiviteit van 60 procent voor de eerste en 95 procent voor de tweede vaccinatie. Er is dus simpelweg de effectiviteit van het vaccin nodig om COVID-infectie te voorkomen uit de centrale studie van Pfizer . Zoals bekend wordt deze studie gekenmerkt door een aantal ernstige methodologische fouten naast het feit dat in twee studiecentra waarschijnlijk gegevens zijn vervalst. De effectiviteit van vaccinatie bij het voorkomen van infectie kan zeker niet zomaar worden overgedragen op de effectiviteit bij het voorkomen van overlijden. Dit is tot op heden niet in één gerandomiseerd gecontroleerd onderzoek aangetoond. Integendeel was het aantal doden in de laatste evaluatie van de Pfizer-studie met 14 sterfgevallen in de placebogroep en 15 in de gevaccineerde groep. In de periode nadat de blindering was opgeheven en de controlegroep was gevaccineerd, zijn er significant meer gevaccineerden overleden.
Alle daaropvolgende observationele onderzoeken naar de effectiviteit van vaccinatie kunnen niet worden gebruikt met betrekking tot de mortaliteit onder gevaccineerden in vergelijking met niet-gevaccineerden vanwege ernstige methodologische fouten. Zo werd sterfte door alle oorzaken consequent weggelaten en werd alleen “COVID-sterfte” gerapporteerd, en dit werd niet gecorrigeerd voor “aan” en “met” COVID.
Het derde onjuiste uitgangspunt van de auteurs is dat de geregistreerde COVID-sterfgevallen (bijna) allemaal ongevaccineerd zouden zijn gezien de vaccinatie-effectiviteit van 95 procent. Sterker nog, er zijn geen betrouwbare cijfers over de vaccinatiestatus van mensen die in Europa (of waar dan ook) zijn overleden aan COVID.
Modelberekeningen onder verkeerde uitgangspunten
De berekening kan als volgt worden vereenvoudigd:
Stel dat in een bevolking van 500 miljoen mensen (ongeveer Europa), waarvan 50 procent gevaccineerd is (gemiddelde vaccinatiegraad in Europa in de periode 20/12-23/3, minder aan het begin natuurlijk, meer aan het eind van de periode), een miljoen (geschat aantal COVID-sterfgevallen in Europa volgens de WHO in deze periode) mensen stierven aan COVID in de observatieperiode 2021-2023. Dit betekent dat van de 250 miljoen niet-gevaccineerde mensen 0,4 procent (1 miljoen) stierf aan COVID tijdens de observatieperiode. Als de gevaccineerden niet waren beschermd, zou ook 0,4 procent van de 95 procent van de gevaccineerden zijn overleden, ofwel 950.000 mensen. Deze werden door vaccinatie van de dood gered. We verwaarlozen hier dat van 5 procent van de gevaccineerden 0,4 procent is overleden (50.000), wat hier nauwelijks relevant is. Deze kunnen uiteraard meegenomen worden in de wiskundige modelberekening. Dit verandert het resultaat echter slechts onbeduidend.
Het voorbeeld toont aan hoe propagandakoppen worden gegenereerd door modelberekeningen op basis van onjuiste uitgangspunten. Het is verbazingwekkend dat de auteurs onder het Eurosurveillance-artikel stellen geen belangenconflicten te hebben. Alle vijf auteurs van de oude en de nieuwe studie zijn echter betaalde medewerkers van de WHO, die, zoals bekend, voornamelijk wordt gefinancierd met fondsen van de farmaceutische industrie.
In werkelijkheid is er waarschijnlijk geen enkel mensenleven gered door vaccinatie. De oversterfte die we sinds begin 2021 in Europa waarnemen, kan niet worden verklaard door de COVID-sterfgevallen. Integendeel, er bestaat een sterk vermoeden dat onder meer de vaccinatie tot oversterfte heeft geleid.
Dit artikel verscheen voor het eerst op tkp.at.
Prof. Andreas Sönnichsen, D Dr., was hoofd van de afdeling Algemene en Huisartsgeneeskunde aan de MedUni Wenen tot 22/01 en is nu een privé-arts voor interne en algemene geneeskunde in zijn eigen praktijk in Salzburg. Hij is een vooraanstaand criticus van het coronabeleid.
